Zondag 6 november - de COLT dag
Door: Dirk
Blijf op de hoogte en volg Dirk en Marijke
09 November 2011 | Thailand, Bangkok
Vandaag staat toch wel een hoofdreden op het programma waarom we in Cambodja en Phnom Penh zijn. We gaan op bezoek bij het COLT kindertehuis.
We konden heerlijk uitslapen, rond 09:00 naar het ontbijt. Heerlijk zitten we daar in ons hotel Anise, hartje stad maar toch rustgevend tussen het groen. Het is eigenlijk niet met een pen te beschrijven. Onze tuk tuk chauffeur stond keurig op ons te wachten maar hoe leg je uit waar COLT zit. Niet zo eenvoudig. Frida van COLT had haar telefoonnummer gegeven en na wat heen en weer gepraat tussen Frida, receptie en Dirk was er contact in Khmer tussen onze chauffeur en COLT. Wij ingestapt en op weg. Toch niet zo eenvoudig te vinden, bij het zg Russische hospital (is vlakbij COLT) toch maar weer telefonisch contact gezocht. Na enkele keren verkeerd gereden te zijn en vele telefoontjes zagen we Frida op de hoek staan, althans dan kon niet missen, zoveel Westerlingen zijn er niet in deze wijken.
De ontvangst was aller hartelijkst. De kinderen kwamen ons bij de ingang al hallo zeggen. Ze waren allen op de hoogte van onze komst en kwamen gezellig om ons heen staan toen wij met ons vieren op een stoel ietswat uit de zon plaats namen.
Dirk en ik hadden twee zware tassen bij ons met veel drop, pepernoten, schriftjes, pennen, stiften en glitter plaatjes voor de kids. De glitter stickers waren helemaal te wauw de kinderen bleven er naar kijken en droomde er al van wanneer ze er 1 zouden krijgen. Dus Hanneke namens de kinderen had je geen beter kado kunnen bedenken. Ook de foto's werden met blijdschap ontvangen. Al snel werd de kilozak pepernoten opengemaakt en konden alle kinderen dit proeven, ze vonden het heerlijk. Ook de tijdschriften werden in dank aanvaard door Wilco en Frida.
We hebben heerlijk met ze zitten kletsen over de stichting en de kids. Maar ook over hoe mooi het kan zijn om naar verre landen te reizen. Ondertussen kwamen af en toe een paar kinderen gezellig bij ons zitten.
Ondertussen weten we veel meer over hoe nu zo een project in elkaar steekt. En onze diepe bewondering voor de stichting die in staat is dit financieel draaiend te houden. Het moet wel allemaal door donateurs en giften worden opgebracht. Wie staat er nu b.v. stil bij feit dat er elke maand ook huur van honderden dollars betaald moet worden. En wat te denken van Frida en Wilco die geheel belangenloos hier meer dan een jaar de zaak draaiend houden. Niet eenvoudig met al die verschillende leeftijden en de uitdagingen die er voor de kids op straat te vinden zijn. Die twee zijn zeer begaan met de 28 kids.
Je hoort van die alledaagse zaken zoals de verliefdheden tussen de kids, ziektes en geen ziektekostenverzekering, aantrekkingskracht van mobieltjes die ze niet mogen hebben, nieuwe internetcafe om de hoek waardoor er nu wel gegamed mag worden op het terrein, eerste kind dat naar universiteit gaat en tot de staf is toegetreden, de wekelijkse voetbaltraining van wilco en de spanning van de competitie, uitleg aan de kok over koelkast en hygiene, van bouwvakkers die maar wat aanrommelen, etc.
Maar ook de vrijwilligers (vaak uit Nederland) en die nieuwe projectjes starten zoals extra rekenles, niveau bepaling en wat ze kunnen bereiken.
We hebben de slaapkamers van de meisjes bekeken en toen ik vroeg of ze er blij mee waren zeiden ze "We love it" dit zegt dus genoeg. Ze waren echt toe aan deze nieuwe hoezen en overtrekken. Ondertussen dat wij rondgeleid werden kwamen er steeds kinderen naar ons toe om tekeningen te geven en verhaaltjes te vertellen over hoe blij ze waren met de giften. Ze wilden ons alles laten zien en vertellen hoe blij ze waren dat ze hier konden wonen. Het was zo mooi om te zien hoeveel vertrouwden ze hadden in Frida en Wilco.
Na de rondleiding heeft Frida het restant van de zak pepernoten op een schaal gelegd. De kinderen vonden dit heerlijk de schaal was zo leeg.
Na een uurtje of 3 al dit moois te hebben mogen zien zijn we weer vertrokken, uiteraard ook nog wat groepsfoto's gemaakt. Aan de poort werden we door alle kinderen uitbundig uitgezwaaid.
Al die tijd stond onze chauffeur te wachten, die hebben we maar wat extra's toegestopt. Rond half 3 waren we weer in het hotel waar we alle indrukken op ons hebben laten inwerken.
Na een uurtje wilde we toch nog wat verder genieten van PP en hebben onze tuk tuk weer genomen naar de Russiche markt, daar wilden we graag de mooie beelden kopen die we vorig jaar gezien hebben. Helaas, we konden niets leuks vinden, ook niet in een bekende straat met winkeltjes achter het koninkli paleis. Dan maar rustig naar de river side en daar wat slenteren tot het donker werd. Het is gewoon heerlijk te zien hoe de Cambodjaan zich daar vermaakt zo het uur voor en uur na zondondergang. En dan ook al die verkopertjes er tussen. Dit keer hebben we weer wat nieuws gezien, neem een weegschaal uit grootmoederstijd, ga gehurkt op straat zitten en bied mensen aan om zich te wegen voor een paar centen. Big business. We hebben er 3 gezien en behoorlijke klandizie.
Daarna besloten om te dineren in ons hotel. Dat was heerlijk. Dirk was helemaal total los dus vroeg naar bed. Morgen gaan we helaas dit mooie land verlaten maar wel op weg naar een tropisch eiland in Thailand.
We konden heerlijk uitslapen, rond 09:00 naar het ontbijt. Heerlijk zitten we daar in ons hotel Anise, hartje stad maar toch rustgevend tussen het groen. Het is eigenlijk niet met een pen te beschrijven. Onze tuk tuk chauffeur stond keurig op ons te wachten maar hoe leg je uit waar COLT zit. Niet zo eenvoudig. Frida van COLT had haar telefoonnummer gegeven en na wat heen en weer gepraat tussen Frida, receptie en Dirk was er contact in Khmer tussen onze chauffeur en COLT. Wij ingestapt en op weg. Toch niet zo eenvoudig te vinden, bij het zg Russische hospital (is vlakbij COLT) toch maar weer telefonisch contact gezocht. Na enkele keren verkeerd gereden te zijn en vele telefoontjes zagen we Frida op de hoek staan, althans dan kon niet missen, zoveel Westerlingen zijn er niet in deze wijken.
De ontvangst was aller hartelijkst. De kinderen kwamen ons bij de ingang al hallo zeggen. Ze waren allen op de hoogte van onze komst en kwamen gezellig om ons heen staan toen wij met ons vieren op een stoel ietswat uit de zon plaats namen.
Dirk en ik hadden twee zware tassen bij ons met veel drop, pepernoten, schriftjes, pennen, stiften en glitter plaatjes voor de kids. De glitter stickers waren helemaal te wauw de kinderen bleven er naar kijken en droomde er al van wanneer ze er 1 zouden krijgen. Dus Hanneke namens de kinderen had je geen beter kado kunnen bedenken. Ook de foto's werden met blijdschap ontvangen. Al snel werd de kilozak pepernoten opengemaakt en konden alle kinderen dit proeven, ze vonden het heerlijk. Ook de tijdschriften werden in dank aanvaard door Wilco en Frida.
We hebben heerlijk met ze zitten kletsen over de stichting en de kids. Maar ook over hoe mooi het kan zijn om naar verre landen te reizen. Ondertussen kwamen af en toe een paar kinderen gezellig bij ons zitten.
Ondertussen weten we veel meer over hoe nu zo een project in elkaar steekt. En onze diepe bewondering voor de stichting die in staat is dit financieel draaiend te houden. Het moet wel allemaal door donateurs en giften worden opgebracht. Wie staat er nu b.v. stil bij feit dat er elke maand ook huur van honderden dollars betaald moet worden. En wat te denken van Frida en Wilco die geheel belangenloos hier meer dan een jaar de zaak draaiend houden. Niet eenvoudig met al die verschillende leeftijden en de uitdagingen die er voor de kids op straat te vinden zijn. Die twee zijn zeer begaan met de 28 kids.
Je hoort van die alledaagse zaken zoals de verliefdheden tussen de kids, ziektes en geen ziektekostenverzekering, aantrekkingskracht van mobieltjes die ze niet mogen hebben, nieuwe internetcafe om de hoek waardoor er nu wel gegamed mag worden op het terrein, eerste kind dat naar universiteit gaat en tot de staf is toegetreden, de wekelijkse voetbaltraining van wilco en de spanning van de competitie, uitleg aan de kok over koelkast en hygiene, van bouwvakkers die maar wat aanrommelen, etc.
Maar ook de vrijwilligers (vaak uit Nederland) en die nieuwe projectjes starten zoals extra rekenles, niveau bepaling en wat ze kunnen bereiken.
We hebben de slaapkamers van de meisjes bekeken en toen ik vroeg of ze er blij mee waren zeiden ze "We love it" dit zegt dus genoeg. Ze waren echt toe aan deze nieuwe hoezen en overtrekken. Ondertussen dat wij rondgeleid werden kwamen er steeds kinderen naar ons toe om tekeningen te geven en verhaaltjes te vertellen over hoe blij ze waren met de giften. Ze wilden ons alles laten zien en vertellen hoe blij ze waren dat ze hier konden wonen. Het was zo mooi om te zien hoeveel vertrouwden ze hadden in Frida en Wilco.
Na de rondleiding heeft Frida het restant van de zak pepernoten op een schaal gelegd. De kinderen vonden dit heerlijk de schaal was zo leeg.
Na een uurtje of 3 al dit moois te hebben mogen zien zijn we weer vertrokken, uiteraard ook nog wat groepsfoto's gemaakt. Aan de poort werden we door alle kinderen uitbundig uitgezwaaid.
Al die tijd stond onze chauffeur te wachten, die hebben we maar wat extra's toegestopt. Rond half 3 waren we weer in het hotel waar we alle indrukken op ons hebben laten inwerken.
Na een uurtje wilde we toch nog wat verder genieten van PP en hebben onze tuk tuk weer genomen naar de Russiche markt, daar wilden we graag de mooie beelden kopen die we vorig jaar gezien hebben. Helaas, we konden niets leuks vinden, ook niet in een bekende straat met winkeltjes achter het koninkli paleis. Dan maar rustig naar de river side en daar wat slenteren tot het donker werd. Het is gewoon heerlijk te zien hoe de Cambodjaan zich daar vermaakt zo het uur voor en uur na zondondergang. En dan ook al die verkopertjes er tussen. Dit keer hebben we weer wat nieuws gezien, neem een weegschaal uit grootmoederstijd, ga gehurkt op straat zitten en bied mensen aan om zich te wegen voor een paar centen. Big business. We hebben er 3 gezien en behoorlijke klandizie.
Daarna besloten om te dineren in ons hotel. Dat was heerlijk. Dirk was helemaal total los dus vroeg naar bed. Morgen gaan we helaas dit mooie land verlaten maar wel op weg naar een tropisch eiland in Thailand.
-
09 November 2011 - 09:03
Hugo:
Nou mam, op die tekening die je krijgt te zien hebben ze wel een erg perfect beeld van je!
Maar ziet er awesome uit :) -
09 November 2011 - 11:09
Mam:
Dankje lieve zoon !!!!!!
Mar het was zo,n geweldige dag.
-
09 November 2011 - 11:52
Anneke Mirande:
In 1 woord fantastisch!!
-
09 November 2011 - 12:19
Sas:
tranentrekkend verhaal, wat moet dat een mooie ervaring zijn met al die tevreden kindertjes, dan zijn die van ons maar verwende ettertjes hoor!
Leuk om je zo op dat rode bed te zien, die we laatst al op de foto kregen! XXX -
10 November 2011 - 11:00
Henny:
Wat een fantastische mensen om zoiets belangeloos te doen. Je staat er niet bij stil wat er allemaal bij komt kijken, om dat allemaal draaiende te houden. Heel indrukwekkend hoor. Voor jullie zal het wel even slikken zijn geweest, als je er zo dicht met je neus opstaat. Ga nu dus maar lekker genieten op dat tropische eiland. VEEL PLEZIER. -
12 November 2011 - 08:31
Wilco En Frida:
Hoi Dirk en Marijke,
Bedankt voor jullie mooie verhaal!. En nogmaals bedankt voor jullie steun en bezoek.
Afgelopen donderdag hadden we een klusjesdag georganiseerd en na de tijd mochten de kids TV kijken met...... jullie pepernoten. Uiteraard ging ook deze zak weer snel op.
We gaan nu even jullie paradijs verhalen lezen.
Groetjes van alle kids en staf van COLT en wie weet tot het volgende bezoek,
Groetjes Wilco en Frida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
