Zaterdag 5 november - busje komt zo

Zaterdag 5 November - busje komt zo

Elke dag je laten vervoeren met chauffeur en gids gaat ook vervelen dus vandaag met de lokale bus. Je hebt hier allerlei categorieen, wij toch maar bus met airco gekozen.

Na een snel en spartaans ontbijt in het 'Oostblok' achtige hotel worden we opgehaald door onze gids van de vorige dag. Met zijn tuktuk (gelukkig, dat is zo heerlijk) brengt hij ons naar een hoek ergens in het centrum wat door moet gaan voor busstation.

Al wachtend blijft hij vertellen over het vreselijke verleden maar ook over de corruptie die er nu is. Je ziet dat hij ook geen oplossing weet, vroeger met de Khmer Rouge was het z.g. communisme een ramp maar nu regeert geld en macht en daar leiden ook veel mensen onder.

Daar arriveert de bus, rommelig zoals het in zo een land hoort gaan de koffers, dozen, enz. in het ruim en de passagiers naar hun plek. We hebben wel gereserveerde plekken dus er zit wel een systeem achter. We gaan zitten en oeps daar gaat een stoel spontaan ver naar achteren en blijft niet overeind staan, tsja leef er maar mee andere keuze is er niet.

Bus is vol en er zijn nog een handjevol westerlingen aan boord, zowaar ook landgenoten. De jongeman uit NL voor ons ziet er erg ziek uit, hij vertelt dat er salmonella is geconstateerd, zich vreselijk ziek voelt en veel pillen moet slikken. Tsja, als backpacker moet je wat meemaken, hij heeft de busreis overleeft en verder hebben we hem niet meer gezien.

Het landschap is heerlijk tropisch, veel rijstvelden, af en toe stukje jungle en hier en daar wat vee, zo ook watterbuffels. Geeft mooie plaatjes maar helaas uit de bus wat moeilijk fotografen. Na een uurtje of 2 een eerste stop bij iets wat als restaurant moet doorgaan. De locals storten zich op rijst en noedel achtige gerechten, de westerlingen pakken de verpakte koekjes en chipjes. Gelukkig is er altijd wel voldoende betrouwbaar water.

We zijn weer op pad, nu was ons verteld dat de weg sinds een jaar of 5 geasfalteerd was. Maar ja als je geen onderhoud pleegt komen er wel gaten in, en niet zulke kleine ook! Sommige stukken moet de bus echt laven van links naar rechts om zijn onderstel heel te houden. Daat gaat allemaal niet zo snel. Dirk kijkt naar buiten en zit dat de klep van het bagage ruim open staat, hij rent naar voren en de chauffeur had het snel in de gaten. Maar ja, dan langs de kant en kijken wat er mist. Er worden wat mensen uit de bus gehaald, ze kijken, er lopen wat mensen terug en allemaal vraagtekens. Dan na een minuut of 15 moet iederen instappen, 1 vrouw is duidelijk niet happy, gaat toch maar zitten en we gaan verder. Verbazingwekkend dat iedereen rustig bleef en geen vragen ging stellen. Zullen onze koffers er nog inzitten ?

Na een tweede stop bij een nog minder restaurant komen we in de buurt van de miljoenenstad Phnom Penh. Langs de rivier herkennen we ook dingen van ons bezoek vorig jaar. Zo ook een moskee waarvan we wisten dat deze twee weken geleden nog onder water stond. Links en rechts van de weg komen ook steeds grotere waterpartijen. We zien geen serieus leed en denken dan ook dat de natuur op al het water is ingespeeld. We zitten tenslotte in een grote delta van o.a. de Mekong rivier.

Al reizend in die 5 a 6 uur wordt ook duidelijk dat er wel wat moet veranderen hier. Nog maar 30 jaar geleden aan het eind van de burgeroorlog waren hier zo een 4 miljoen mensen, inmiddels 15 miljoen. Dat kan zo niet doorgaan. En wat gebeurt er als al die brommertjes ook auto's gaan worden. Je moet er niet een denken.

In de big city worden we weer keurig opgewacht door een chauffeur. Het bordje met onze naam heeft hij bij zich. Toch wel makkelijk, hoewel we het alleen ook zeker zouden vinden. Klein stukje rijden en we zijn bij ons hotel. Daar hadden we zulke goede herinneringen aan dat we er weer naar toe wilden. Maar ja, 1 ding waren we vergeten, er was geen lift en we kregen de mooiste kamer op de 4e verdieping! We hebben het gered (de koffers heben we toch maar laten bezorgen).

Na een heerlijke douche eerst een zalige capucino gedronken. Dan weten we ook weer waarom we dit hotel hebben gekozen, zo vriendelijk en zo heerlijk tussen het groen kunnen zitten. Voor het hotel staat een tuktuk chauffeur ons vragend aan te kijken, na wat onderhandelen wil hij ons wel voor 2 dollar naar de central market brengen. Dat zit in een mooi en beroemd gebouw uit de franse tijd. Daar aangekomen was ons duidelijk dat deze chauffeur een goed mens was en direct afspraken voor de volgende dag gemaakt. Op de markt leuk rondsnuffelen maar er is weinig voor toeristen (bv de kleer is allemaal kleine maatjes). Daar vandaan naar de river side, helaas bijna donker (voor 6 uur is het hier al donker). Maar gelukkig 'straalt' de boulevard zoals we dat in onze gedachte hadden.

We zoeken naar ons river side bistro, eten daar lekker, ondertussen (net als vorig jaar) komt er een tropisch bui'tje' langs. Na lekker eten met tuk tuk naar hotel, nog zo een heerlijke cocktail genoten en lekker naar bed. Morgen naar het kindertehuis.